Tytuł: Echoes of the South Meraung Village

W sercu gęstej, bezlitosnej dżungli, Agung i Arip, dwóch przygód, znaleźli się na granicy przygody, która prześladowałaby ich na zawsze. Ich podróż zabrała ich daleko od znanych ścieżek, głęboko w pustynię, gdzie szepty lasu opowiadały Tales o zapomnianych miejscach i starożytnych tajemnicach.

To właśnie podczas rutynowej eksploracji Agung, tym bardziej odważny z nich, odważył się zbyt daleko, przyciągany przez niewytłumaczalną ciekawość. Gęsty liście go przełknął, a wkrótce nie był w zasięgu wzroku Aripa. Panika chwytała Aripa, gdy zdał sobie sprawę, że Agung został zagubiony. Z tonącym sercem postanowił znaleźć swojego przyjaciela, nieświadomy horrorów, które czekają na nich w południowej wiosce Meraung.

Gdy Arip wcisnął głębiej w dżunglę, powietrze rosło grube z niesamowitą ciszą, złamaną tylko przez odległe wezwania niewidocznych stworzeń. Potem natknął się na niego - wioska spowita mgłą, a jej zrujnowane struktury ledwo widoczne przez zamglenie. Południowa wioska Meraung, miejsce, w którym szeptało się w uciszonych tonach, została przeklęta, porzucona przez jej mieszkańców.

Serce Aripa ścigało się, gdy wszedł do wioski, wzywając do Agunga. Ziemia pod jego stopami była błędna, jakby była to nie podobanie jego obecności. Powietrze było ciężkie z smrodem rozpadu, a cienie wydawały się poruszać własnym życiem. Wtedy to usłyszał - słaby, desperacki płacz o pomoc. To był Agung.

Po dźwięku Arip znalazł Agunga uwięzionego w ruinach starego domu, jego noga usidlona przez upadłą wiązkę. Ulga umyła Aripa, gdy rzucił się, by uwolnić swojego przyjaciela, ale było to krótkotrwałe. Wioska zdawała się budzić z ich obecności, a cienie łączą się w groteskowe postacie, które obserwowały je złośliwymi oczami.

Gdy Arip starał się uwolnić Agung, powietrze stało się chłodniejsze, a szepty stawały się głośniejsze, kakofonię głosów, które schłodzały ich do kości. Wieśniacy, od dawna martwi, ale związani z wioską przez klątwę, obudzili się, przyciągnięte przez wtargnięcie żywych.

Z końcowym falowaniem Arip Freed Agung i razem potknęli się z domu, a widmowe postacie zamykają się wokół nich. Wioska wydawała się przekręcać i przesuwać, uwięziając je w labiryncie terroru. Ale determinacja Aripa, by uratować jego przyjaciela, dała mu siłę, a oni pobiegli, echa gniewu wioski podążają za nimi.

Właśnie wtedy, gdy Hope wydawała się zagubiona, znaleźli krawędź wioski, dżungla powitała ich z powrotem w jej uścisku. Pobiegli, aż ich nogi nie mogły ich nie nosić dalej, upadając w rozliczaniu się z dala od przeklętej wioski.

Gdy tam leżeli, łapiąc oddech, Agung i Arip wiedzieli, że ledwo uciekli z losu gorzej niż śmierć. Wioska Południowa Meraung na zawsze byłaby wyryta w ich umysłach, przypomnienie niebezpieczeństw, które czają się w zapomnianych zakątkach świata. Ale mieli się nawzajem i to wystarczyło stawić czoła horrorom, jakie może przynieść przyszłość.